www.skarbiecrpg.fora.pl

morgonn

Hej,

Miałem z Pawłem ciekawą dyskusję na temat settingu i realiów w jakich obracają się postaci. Przyczynkiem do dyskusji była sytuacja związana z pojawieniem się w drużynie kapłana Sigmara (postać Łukasza). Chciał nie chciał ta postać została dość chłodno odebrana przez drużynę, w niektórych wypowiedziach ocierało się to wręcz o wrogość, żeby nie powiedzieć o o herezję Very Happy

Nie mówię, że wszyscy byli podli i bezwględni dla "łysego" przybysza, ponadto biorę pod uwagę że mogliście wypowiadać się w afekcie, będąc jeszcze pod wpływem adrenaliny wyzwolonej podczas walki, ale chciałbym zwrócić waszą szczególną uwagę na parę kwestii:

1) religia jest jednym z kluczowych aspektów życia w Starym Świecie. Począwszy od głów państw, a skończywszy na plebsie każdy musi się z tym liczyć, może się nie zgadzać w głębi serca z doktryną (= herezja), ale oficjalnie, jeśli ma głowę na karku nie powinien przeciw niej występować, przynajmniej nie oficjalnie. W takim świecie nawet jak nie jesteś wierzący raczej się do tego nie przyznasz wprost. Jeśli wierzysz w pomniejsze bóstwo, raczej nie będziesz nawoływał innych do swojej wiary w obecności kapłanów Sigmara lub Ulryka, szczególnie na terytorium Imperium, gdzie ta wiara jest silnie kultywowana, bo to igranie z ogniem, "świętym ogniem".

2) religia jest ostoją, fundamentem imperium, zwłaszcza wiara w Sigmara spaja ludzi, daje im siłę do walki z chaosem, do trwania i umacniania się.

3) to co my odbieramy jako fanatyzm kapłanów Sigmara w świecie Warhammera jest codziennością. Krzewienie wiary płomiennymi przemówieniami, często również młotem lub ogniem nie jest niczym nienormalnym. To zwykły obraz, nad którym często mało kto się pochyla i myśli. Ot tak jest, taki stan rzeczy i nie ma czego roztrząsać.

4) Kapłani, szczególnie ci wojenni, podróżują po Imperium krzewiąc wiarę i broniąc bezbronne owieczki a raczej ich dusze przed skalaniem przez chaos. Są nie tylko zbrojnym ramieniem kościoła ale są też wykształconymi (jednymi z nielicznych w tym świecie), przygotowanymi do teologicznej dysputy ludźmi. Posiadają autorytet ze względu na pozycję wiary czy też kultu, jak również ze względu na lęk zwykłych śmiertelników o swoją duszę, lub też z powodu bardziej przyziemnego czyli lęku ludzi przed chaosem.

Teraz jak przeczytaliście wstęp to przemyślcie nastawienie Waszych postaci do religii i bogów, nawet takich których sami nie wyznajecie.

Nasir - rozumiem ze twoja wiara nie ma nic wspólnego z panteonem bogów Imperium, ale nie jesteś głupi i wiesz że w kraju "giaurów", gdzie kult Sigmara jest spoiwem całej państwowości i społeczeństwa występowanie "otwarte" przeciw tej obcej wierze może się skończyć stosem lub podłożeniem gardła pod nóż. Zwłaszcza jak się zaczyna pouczać kapłana Sigmara, w jego własnym kraju, o swoich racjach i o tym że jego wiara i bóg są mało warci, bo nie są prawdziwi Very Happy

... Zaiste takie stawanie sprawy świadczy o kompletnej ignoracji (w co nie wierzę), o głupocie bohatera jakim jest Nasir (w co też nie wierze) lub o nieprzemyśleniu kwestii przez gracza.

Turlogh - ja rozumiem że skoro chowałeś się w lesie Razz

zdala od cywilizacji to do pewnego stopnia możesz być ignorantem, co więcej możesz wierzyć w inne bóstwo (co uzasadniała by twoja historia) ale... też raczej jesteś bystry więc wiesz że z wiarą sigmarytów się nie igra. Twoje wstawiennictwo za Nasirem w dyspucie religijnej z kapłanem było godne lepszej sprawy, ale chyba trochę na wyrost.

Grungur - nie przypominam sobie żebyś zabrał głos w dyskusji (jeśli tak było to zwracam honor) a należy pamiętać iż od czasów młotodzierżcy krasnoludy łączy z ludźmi więź. Krasnoludy otaczają Sigmara i jego kult szczególnym szacunkiem (choć nie są jego wyznawcami), a to z racji tego iż są w pewnym sensie (mitycznym, legendarnym) dłużnikami tegoż samego, za wyratowanie z opresji ich króla. Zresztą Sigmar jeszcze nie raz dowiódł że odwzajemia szacunek jakim go krasnoludy obdarzyły. Tak więc po tobie, zwłaszcza dość ogładzonym (cywilizowanym) kransoludzie spodziwewał bym się przynajmniej stonowania dyskusji lub zepchnięcia jej na inne tory, gromkim pierdnięciem lub beknięciem, jak to cywilizowane krasnoludy mają w zwyczaju. Very Happy

Potraktujcie ten wywód z przymrużeniem oka, ale postarajcie się jednocześnie przemyśleć nastawienie waszych postaci (i zanotować) do podtawowych elementów świata, jak religia, władza świecka, chaos, magia, itp. Pozwoli Wam to lepiej odgrywać postaci.

I jeszcze jedno pamiętajmy że Świat Warhammera nie przewiduje miejsca dla freelancerów, którzy są mądrzejsi od wszystkich i nie poważają żadnych wartości. Nawet jak się nie podziela cudzych poglądów, lub zapatrywań na wiarę, czasem należy zrobić rachunek zysków i strat i pomyśleć czy rzeczywiście można tak jawnie okazywać brak szacunku głównemu kultowi (a raczej jego przedstawicielowi) Imperium.

PS. Wyraziłem się źle. Freelancerzy może i są w Starym Świecie, ale ich życie cechuje raczej duża dynamika i szybka śmierć.

akka

morgonn

Nadal nie rozumiem co ma twój stosunek do bogów, religii do racjonalności sytuacji, która miała miejsce?

Otwarcie prowokowałeś kapłana Sigmara, w jego kraju, gdzie ta religia jest sprawą nadrzędną zwłaszcza w obliczu inwazji chaosu. To bardzo nieroztropne wg mnie.

akka

A i owszem, nieroztropne. Natomiast uzasadnione w przypadku profilu psychologicznego i traumatycznych przeżyć tej postaci, co miałem nadzieję, że udało mi się wykazać.

gajos

rozumiem zatem że nie będziesz miał nic Kuba przeciwko jak moja postać wyciągnie stosowne konsekwencje wobec Twojej. Oczywiście w pełnej zgodzie z jej przekonaniami i profilem psychologicznym Smile

akka

Oczywiście Very Happy

Konflikty nadają drużynie życia, że tak przewrotnie powiem...